20 maart 2020
Twee stoma’s en een rolstoel houden avontuurlijke Erica van Leeuwen niet tegen: ze gaat emigreren! Voor ZorgSpeciaal houdt ze een blog bij.
“Misschien moet mijn schedel weer open”
“Dit keer scheer ik mijn hoofd niet kaal hoor”, grapt Ronald. We hebben te horen gekregen dat ik 27 maart in het ziekenhuis terechtkan voor een MRI-scan van mijn hoofd. Ik lach als ik naar Ronalds nieuwe ‘Viking-kapsel’ kijk. Och ja, die vorige keer toen ik geopereerd werd aan mijn schedel… Ik kende Ronald nog maar kort, maar na de operatie zat hij me met een kale kop op te wachten. Samen kaal: het was het liefste wat iemand ooit voor me gedaan had.
|
In het ziekenhuis na de schedelreconstructie in 2016
|
Misschien moet mijn schedel weer open. Ik houd er ernstig rekening mee. In 2008 is mijn schedel gelicht omdat ik ernstig oedeem kreeg na een operatie waarbij mijn hersentumor gedeeltelijk is verwijderd. Mijn hersenen zwollen helemaal op. Op plekken waar het bij de laatste reconstructie in 2016 weer is dichtgemaakt, voel ik sinds een paar maanden ineens bulten. En ook merk ik dat een opening die er nog zit bij mijn voorhoofd, breder wordt. Ronald ziet het ook. Mijn hoofdhuid staat strak en als ik mijn haar borstel doet het pijn. Geen idee wat het is, misschien vocht? De MRI-scan zal het uitwijzen. |
Nog acht dagen…
Als het tenminste überhaupt door kan gaan, nu met dat Corona-virus. Ik vind het erg spannend! Boos word ik er soms ook van. Waarom dit nu weer, juist nu we zulke leuke plannen hebben? Ik wil met ons emigreeravontuur bezig zijn, maar nu slokt dit mijn aandacht op. Hoe lang gaat het allemaal duren? Hoe kom ik er weer uit? En wat als het ideale huis voorbijkomt juist als ik in het ziekenhuis lig? Want de huizenzoektocht gaat gewoon door. Het aanbod is nog altijd laag, dus ik wil echt geen kans mislopen. “In dat geval regel je alles maar vanuit bed”, relativeert Ronald. “Doe ik de rest.” De lieverd! Hem naast me te hebben, dat geeft me zoveel kracht.
“Het komt wel goed mop”, zegt hij nu, als hij ziet dat ik me weer zorgen begin te maken. En dan tikt hij op mijn bovenarm. Ik kijk omlaag en snap dan wat hij bedoelt. Mijn tattoo: Tornerò. Het is een Italiaans nummer dat ik altijd al prachtig heb gevonden. Pas na mijn ziekte en alle ellende daarna, kwam ik erachter wat het betekent: ‘Ik kom terug’. Mijn moeder zei gelijk: “Maar Erica, jij bent vijf keer teruggekomen!” Zo zie ik het ook. Ik heb vijf keer aan de hemelpoort gestaan, en steeds kwam ik terug. Dat juist mijn favoriete liedje die betekenis heeft, vind ik zo mooi dat ik het op mijn arm heb laten tatoeëren.
Dat is waar Ronald me aan wil herinneren. Ook deze keer, of mijn schedel nu open moet of niet: tornerò! I’ll be back.
|
 Mijn tattoo met Tornerò: i'll be back! |
Hoe loopt het af met Erica’s MRI-scan? Je leest het in de volgende blog!
Erica vertrekt! #1
Erica vertrekt! #2
Erica vertrekt! #3
Erica vertrekt! #4
Erica vertrekt! #5
Erica vertrekt! #6
Erica vertrekt! #7