19 oktober 2024
“Wauw, wat is dat?”
Ik zat met mijn neus tegen het autoraam geplakt. Mijn mond viel open van verbazing. Mijn vriend stopte de auto. Onze ogen volgden een groep van zeven mensen. Ze stonden op een soort step maar ze stepten niet. Eigenlijk was het een fiets zonder zadel. Op deze ‘fi ets’ zaten geen trappers maar rolde een loopband. Terwijl berijders rustig wandelden, zoefden ze voorbij. Voordat we het wisten, waren ze weer uit het zicht verdwenen.
Terwijl wij verder reden, sloeg ik aan het googelen. Ik wilde meer weten over die ‘fiets’. Binnen een minuut had ik het gevonden. Het bleek een Lopifit: een elektrische loopbandfiets.
Na mijn rectumamputatie van twaalf jaar geleden, kon ik niet meer pijnvrij fietsen. Mijn sportfiets verdween op Marktplaats en een ligfiets volgde. Maar ook het ligzadel gaf te veel pijn in mijn kont. De ligfiets werd ingeruild voor een elektrische fiets, in de hoop dat het ‘lichter trappen’ mijn pijn letterlijk zou verlichten. Helaas, ook dat mocht niet baten. De druk van een zadel bleek onmogelijk geworden…
Ik wilde zelf ervaren hoe het was om te ‘Lopifitten’, dus een week later stonden we in de voorjaarskou om het uit te proberen. Hans van Loopfiets Groene Hart legde uit hoe het werkt: “Eigenlijk is het supersimpel. Gewoon opstappen, lopen en dan rolt de band vanzelf mee. Als je vijf kilometer per uur wandelt bereik je een snelheid van wel vijfentwintig kilometer per uur.” Nou, daar gingen we! Eerst wat onwennig met een hoop gegil (van mij) door de bocht, maar binnen enkele minuten hadden we het door. En toen overviel het mij. Emoties. Van dankbaarheid en pret naar tranen. Veel tranen.
Want nu liep ik hier, op een Lopifit. Ik kwam weer mee met het tempo van gewone fietsers. De wind door mijn haren, de ochtendzon op mijn gezicht, lekker bewegen, maar zonder druk op mijn kont. Het kon dus wel! Ik wist het zeker: ‘Dit werd mijn oplossing!’.
De mensen uit mijn omgeving weten het vervolg, want zij hebben mij de hele zomer overal voorbij zien komen, op mijn loopbandfiets. Van het fietspad in de duinen met een picknickmandje achterop, tot in de binnenstad met mijn boodschapjes in mijn rugzak.
“Wat is dat voor tofs?”, wordt er gevraagd. Wel, dat ben ik! Met herwonnen levenskwaliteit, vrolijk fluitend en zo trots als een pauw rol ik weer mee.
Ervaar het zelf!
Loopfiets Groene Hart stelt 15 fietsen op zaterdag 11 november 2023 ter beschikking zodat je zelf voor een middag een Lopifit kunt uitproberen. Carlijn is er natuurlijk ook bij. Voor alle info en de voorwaarden,
kijk hier.
Andere columns van Carlijn Willemstijn:
Hoe dan?
Wat the f*ck doe ik hier?
Rare pillen
Moederhuisje
Bang voor later
Poepgaatje in de prullenbak
Kiespijn in mijn kont
Gehandicapt?