"Alweer vijf jaar geleden, time flies when you’re having fun!” Het is een uitspraak die op veel gebeurtenissen in het leven van Niek van den Adel kan slaan. Vijf jaar getrouwd? De geboorte van zijn kinderen? Een nieuwe baan? Nee, vijf jaar geleden liep Niek na een motorongeluk een dwarslaesie
op, en dat viert hij ieder jaar. Hij deelt zijn ervaringen met ons.
Positief ondanks
dwarslaesie
“Ik heb een hekel aan de term ‘mister positivo’”, reageert Niek wanneer hem gevraagd wordt naar zijn persoonlijkheid. En eigenlijk is hij dat ook helemaal niet, want “even zeiken” vindt hij heerlijk. “Absoluut! Ik heb een dwarslaesie en syringomyelie, een vochtholte in mijn nek. Daardoor slik ik dagelijks 37 pillen om de dag enigszins dragelijk te houden. Ik voel steeds minder, nu alleen nog een gedeelte van mijn armen en hoofd, warmte en kou voel ik niet meer. Ik ben al twee keer geopereerd om te voorkomen dat ik een kasplantje word. Nee, dat is geen rozengeur en maneschijn. Maar je kunt beter de mooie dingen zien dan de hele dag in bed liggen.” Die instelling straalt af van zijn rolstoel, die knaloranje spaken heeft. “Ja, dat past bij mij. Lekker opvallend. Ik word er blij van.”
“Ik lag in het revalidatiecentrum. Ik was er ernstig aan toe. En toen werd de mooiste vrouw van de wereld verliefd op mij”
Energiek en ongelofelijk lui als gevolg van het ongeluk
Een andere persoonsbeschrijving dan? “Ras-chaoot”, lacht Niek. “Ik wil zoveel dingen doen, dat is ontzettend druk. Gelukkig heb ik een lieve secretaresse die me helpt. Verder ben ik energiek en heb ik een hoop doorzettingsvermogen, maar kan ik ook ongelooflijk lui zijn.” Hoewel die luie momenten niet vaak voorkomen, want Niek heeft een druk leven. Hij schrijft columns over wat hij meemaakt, geeft trainingen en lezingen over gastvrijheid in de zorg voor adviesbureau Trainmark en is net vader geworden van een tweeling.
En de moeder van die tweeling? Dat is zijn voormalig ergotherapeut Kim. “Compleet onethisch natuurlijk, maar wel heel leuk. En raar. Ik lag in De Hoogstraat in Utrecht, te revalideren na mijn ongeluk. Ik was er ernstig aan toe, naast een hoge dwarslaesie had ik onder meer een klaplong, waren grote delen van mijn benen en handen beschadigd en had ik een hersenschudding. Ik lag 23 uur per dag op bed, plassend en poepend in mijn broek. Ik voelde niks meer daar beneden. En toen werd de mooiste vrouw van de wereld verliefd op mij.”
Kim stapt naar haar manager om te vertellen wat er is gebeurd, want eigenlijk kon het niet natuurlijk. “Maar verliefdheid kun je niet sturen”, aldus Niek. “Ik ben direct overgeplaatst naar een andere afdeling. Het is tot op de raad van bestuur besproken. Tijdens die meeting rolde ik gewoon naar binnen en schreeuwde: ‘Ik ben verliefd!’ Je kunt niet boos worden op twee mensen die verliefd zijn, toch?”
De ware liefde
aan het ongeluk overgehouden
Drie maanden later wonen ze samen. “Ze is de ware, klaar. Waarom wachten? Het was een heel maffe situatie. Die dwarslaesie geloofde ik wel. Hoe gek het ook klinkt, na drie maanden was ik er aan gewend dat ik niet kon lopen. Maar die syringomyelie deed veel pijn, er kwamen complicaties bij. En ik maar denken dat ik al genoeg had, niet dus. Maar ik was smoorverliefd, dat was zo’n gekke tegenstelling. Het heeft me er keihard doorheen gesleept. Nog steeds.”
Hoewel het ideaal is altijd iemand aan zijn zijde te hebben die precies weet hoe ze met zijn dwarslaesie om moet gaan, zit er een keerzijde aan. “Zij weet vanuit haar vakgebied hoe dingen horen, maar ik weet hoe het is om de dwarslaesie te hébben. Als ik even niet goed op mijn lichaam let, dan vindt zij daar wat van. Soms stapt ze in die rol van zorgverlener en dan word ik recalcitrant. Maar het is ook een luxe, ze weet precies wat ze doet.”
Daarom wachten Niek en Kim niet lang voor ze kinderen proberen te krijgen. “Zij wist dat het lang kon duren om zwanger te raken. En dat klopte. We hebben vier jaar geploeterd, een miskraam gehad. Bij onze laatste twee embryootjes was het alles of niets.” Het wordt alles. Met als resultaat een prachtige tweeling. Al verliep dat ook niet soepel. Kim kreeg een keizersnede en Niek kon niet voor haar én twee pasgeboren baby’s zorgen. “Als cadeautje kregen we beiden een buikgriep. Het schofterigste dat je kunt krijgen met een dwarslaesie. Ik zat dagenlang op het toilet. Roze wolk? Vergeet het! Pas na drie weken konden we genieten.”
De dwarslaesie heeft me veel moois gebracht
Nog even terug naar die opmerkelijke uitspraak waarmee Niek het vijfjarige jubileum van zijn dwarslaesie viert. Is dat niet gek? “Misschien, maar ik ben sowieso een vreemde eend in de bijt. Voor mijn ongeluk woonde ik in Amsterdam, verdiende ik veel geld als consultant en was ik doodongelukkig. Nu ben ik getrouwd met een prachtige vrouw, heb ik twee fantastische kindjes en werk waar ik heel gelukkig van word. Die dwarslaesie heeft me ook veel moois gebracht.”
Een maatje van hem bedacht de term ‘lang zal ze laesie’. “Ik vond dat leuk! Misschien vinden sommigen het vervelend dat ik het zo benader. Maar er zijn genoeg momenten dat het echt niet leuk is om in deze situatie te zitten, dus laten we het dan in ieder geval eens per jaar vieren. Als mensen dat belachelijk vinden: prima. Het is mijn leven, ik word er blij van. Je moet iedere reden aangrijpen om een feestje te vieren.”
Een boodschap aan de zorg
Met dat in gedachten schreef Niek, samen met Peter Smolders, het boek Crash Een boek over zijn ongeluk en wat dat met zijn leven deed. En het boek heeft nog een boodschap: “Ik ben een horecajongen en wil andere sectoren laten leren van de horeca. De zorg bijvoorbeeld. We hebben een fantastische gezondheidszorg, maar aardig zijn vinden we moeilijk. Als je op een terras zit en de service is slecht, kom je niet terug. In het ziekenhuis heb je die keus niet. Ik leer mensen goedemiddag zeggen. Het is het meest belachelijke beroep ter wereld eigenlijk, maar iemand moet het doen.”
Gelukkig maakte hij in het revalidatiecentrum ook een hoop mooie dingen mee. “Zo’n grote, brede verpleger, Marcel, die mij even een kopje koffie komt brengen terwijl ik mijn behoefte moet doen achter een gordijntje. Of Rita, die mij op zaterdagavond van haar eigen geld gekochte toastjes met brie bracht. Als ik dat de rest van de wereld kan leren, zou dat fantastisch zijn.”
Profiel
Niek van den Adel werkt als gastvrijheidstrainer, spreker en inspirator bij TrainMark in Alkmaar. Daarnaast schrijft hij regelmatig blogs op niekvandenadel.nl. Voor zijn trainingen en inspiratiesessies maakt hij vaak gebruik van zijn eigen ervaringen gedurende zijn revalidatieproces.
Anderen lazen ook: